təqsirkar — ə. və f. təqsirli, günahkar, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təqsirkar — is. <ər. təqsir və fars. . . . kar> bax təqsirli. // Səbəbkar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəssir — sif. və is. <ər.> 1. Təqsiri olan, günahı olan; təqsirkar, günahkar. <Balaş:> Mən müqəssirəm, Sevil! C. C.. Müqəssirlə üz üzə gələndə İmran kişinin gözlərindən qəzəb yağırdı. M. Hüs.. <Mədəd> özlüyündə Xanpərini müqəssir bilir,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
asi — ə. 1) itaət etməyən, sözə qulaq asmayan; 2) üsyançı, üsyan edən, üsyankar; 3) günahkar, təqsirkar; 4) özündən çıxan, coşan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
asim — ə. günahkar, təqsirkar ə. ismətli, namuslu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəssir — ə. təqsirkar, təqsirli, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
napak — f. 1) pak olmayan; murdar; 2) bədəsil, nanəcib; 3) günahkar, təqsirkar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
siyəhkar — f. 1) günahkar, təqsirkar; 2) fırıldaqçı; 3) şübhəli, şübhə doğuran … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
taleh — ə. 1) yolagəlməz, islah olunmaz; 2) təqsirkar, günahkar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
artıcaq — z. köhn. Bir qədər artıq, bir qədər çox, azacıq çox; daha artıq, artıq. <Ağa Mərdan:> Məni Hacı Qafurun arvadı yaraşıqlı görsə, əlbəttə, artıcaq sayar. M. F. A.. Amma xalq nə qədər artıcaq elm öyrənə, ol qədər təqsirkar azalar. «Əkinçi». // … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
günahkar — is. və sif. <fars.> 1. Müqəssir, təqsirkar. Günahkarı cəzalandırmaq. – Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu. A. Ə.. . . Günahkar muzdur özünün bəd əməlindən peşman olub, istiğfar edə edə yerindən qalxdı. S. M. Q.. 2. Dini əxlaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
